باور نمیکنم که خدا هیچگاه به ما بگوید نه!!!!خدا سه گزینه دارد:

آری...

باشه ولی الان نه....

پیشنهاد بهتری برایت دارم....

"فقط صبور باش...!!!"

 

بعضی چیزها خیلی به هم میان...مثل زرشک وپلو....مثل ماست و خیار...مثل پنیر و گردو... بعضی چیزها با هم بجوری هستن...مثل قورمه سبزی و ماست..مثل ماهی و گوجه فرنگی...مقل مربا و پنیر اما..... بعضی چیزها باهم بودنشون حال آدم رو به هم میزنه...مثل نون خامه ای و ترشی...مثل لواشک و کاپوچینو...مثل شیر و نوشابه.... زندگی ما آدم ها هم در کنار هم همین طوره...با بعضیا خیلی خوبیم...با بعضی ها یجوری هستیم...اما... با بعضیا اصلا جور در نمیایم..... پس تو انتخاب آدم های اطرافمون دقت کنیم...تا حال خودمون و زندگیمون رو به هم نزنیم....!!!!

 

هر سقوطی پایان کار نیست...باران را ببین!

سقوط باران قشنگ ترین "آغاز" است.....

خدایا ....

من اینجا دلم سخت معجزه میخواهد و تو انگار معجزه هایت را گذاشته ای برای روز مبادا...

 

هیچکس سرش آنقدر "شلوغ نیست" که زمان  از دستش در برود و شما را از یاد ببرد همه چیز بر میگردد به اولویت های آن آدم...اگر کسی به هر دلیلی تو را یادش رفت...فقط یک دلیل دارد... "تو جز اولویت هایش نیستی"

 

تو قدر مطلق منی...در آغوش  تو احوال من همیشه مثبت است....

 

   می پرسند مجرد یا متاهل؟؟؟ میگویم تعهد..!!! چون تجربه نشون داده نه مجرد بودن نشونه تعلق خاطر نداشتن به کسیه و نه متاهل بودن نشونه ی تعهد و وفاداری! همه ی قرارداد را که روی کاغذ های بی جان نمی نویسند!!! بعضی از عهدها را روی قلب های هم مینویسیم..حواست به این عهدهای غیر کاغذی باشد....شکستنشان ، یک آدم را می شکند...!!!
 

  سلول انفرادی میخواهم از جنس آغوشت..دیواره هایش چنان نزدیک که انفرادی بودنش حس شود...زندانبان خوبی باش...!!!قفل کردی کلیدت را قورت بده ...ترسی از تشنگی و گرسنگی نیست..چشم ها و لب هایت را دارم...فقط از سهم هر روزه ام کم نکن..."فروغ فرخزاد"
 

جـــدایــی مــان ؛
هیــچ یکـــ از تشــریفــاتــــ آشــنایمــانــــ را نــداشتـــ
فقــط تــو رفـــتــی
و منــــ ســعیــــ کـــردمـــ
ســـ ــنگــــ دل بــاشـــمــــ

آغـِـشـتــه بــه تــُـو می شـَـوَد
روحـَـم
نــَـفـَـسـَم
بــَـنـد بــَـنــد وجــودَم
وَقـــتــی دَر حـِـصارِ دَســتــانَـت
بــــــوسـه بـــــــــاران
می شــَـوَم

تصاویررا یکی‌ یکی‌ با دقت ببیند تا به یک پیام زیبا برسید:

                        کاش می شد تیشه ای باشد بَهرِ شکستن بُت !
نه شکستن بُت خدایان !
بتی که عُمریست از غرورمان ساخته ایم ...
غروری که اجازه دوستت دارم ها را از ما گرفت ...
غروری که محبت را به عزیزانمان حرام و بهای آن، برابر شد با شکسته شدن دلشان ...
غروری که اشتباهاتمان را هم در جامه درست بودن جلوه میداد ...
غروری که حسرت یک آغوش، یک دوستت دارم و بوسه هایی را بر دل ما نهاد که می دانیم هیچگاه در زندگی تکرار نخواهد شد ...
کاش می شد تیشه ای به دست بگیریم  بهر شکستن،
شکستنِ بُتی که از " غــرور " ساخته ایم

گاهی برای پی بردن به یک اشتباه، باید تاوان سختی در زندگی پرداخت ...
مثل از دست دادن لحظه هایی از عمر که حسرتش تا ابد بر دلت باقی می ماند ...
مثل باختن زندگی و مالی که برای بدست آوردنش رنج ها کشیده بودی ...
مثل تنها شدن ،
زخم زبان خوردن ها و یا
حتی تحقیر شدن ...
آخر سر هم باید بروی مُهر تجربه را پای این اشتباهات بزنی !
اشتباهاتی که تو را تغییر می دهد و دیگر آن من سابق نمی شوی ...                                                        

گاهی با یک کلام، قلبی آسوده و آرام می گردد

گاهی با یک کلمه، یک انسان نابود می شود

گاهی با یک بی مهری، دلی می شکند و...

مراقب بعضی "یک" ها باشیم که در عین ناچیزی، همه چیزند.

 کودکی را پرسیدند عشق یعنی چه  ؟ گفت بازی

نوجوانی را پرسیدند عشق یعنی چه ؟  گفت رفیق بازی

جوانی را پرسیدند عشق یعنی چه ؟  گفت پول

پیری را پرسیدند عشق یعنی چه ؟ گفت عمر

عاشقی را پرسیدند عشق یعنی چه ؟   چیزی نگفت گریست و رفت

مــــادرم!

روزهاست که انتظار این لحظه را می کشم تا ناب ترین و زیباترین کلمات را نثار وجود پاک و مبارکت کنم،

نامم، پای هیچ کتابی نیست !
و این یعنی
مخاطبِ خاصِ تمام نوشته های من تویی ...
حتی بر روی تمامی نوشته هایم برچسب کپی آزاد نگاشته ام
تا شاید اگر روزی ،
نگاهت به عاشقانه هایم افتاد
با خود بگویی چه زیبا آنکس که اینگونه معشوق پرستی می کند !
بی آنکه خود با خبر باشی
من،
شعرهایم را از نگاه تو میدزدم

ابروهای همچو کمانت، تیر عشق را چنان بر دلم فرو برده که با هیچ مرهمی جای این زخم مداوا نمی شود.
قانون جاذبه را بهم ریخته ای با چشمانت و چه ظالمانه می دزدی نگاهت را از دلی که قوّت نفس هایش به دیدگان تو گره خورده.
لبخندت همچو خورشید و لبانت چون ناب ترین شهد، دل می برد از هر کسی...!
عاشقان و دلباختگان زیادی داری و من در کنج تنهایی خویش، 
دیوانه وار تورا دوست دارم امّا بی آنکه، تو از حال این دل با خبر باشی
شعرهایم را همیشه از چشمان تو می دزدم و ترانه های دلتنگی سر می دهم...
تو سرسری عبور نکن از این عاشقانه ها ...!
هر بار که خنده هایت را با کسی قسمت میکنی، آرام آرام جان می دهم در عبور تلخ این ثانیه ها!
ساده از من عبور نکن! تب این عشق درمان ندارد ...

گاهی به گذشته خیره می شویم و خاطرات را مرور می کنیم ...
می فهمیم خیلی چیزها را جا گذاشته ایم 
مهربانی را ...! 
عشق را ...! 
لبخند را ...! 
شادی های بی دلیل را ...! 
و یا حتی کسی را ...! 
خسته، دلگیر، غمگین و پریشان از چیزهایی که دیگر نیست و هستیم ...
امـــا 
هنوز هم خوب می دانیم،
خوب می دانیم 
آخرش روزی می رسد که به این دلتنگی ها پایان دهد ...
روزی که دوباره عشق و شادی را به همراه دارد ... 


.......

پ.ن: 
ممکن است این دلتنگی ها به خاطر تغییر شخصیتی و یا فراق از خانواده، رفیق و یا هر کس که دوستش داریم باشد ...

یـــآدَت بـآشَـــد ...

دِلـَــت کــــﮧ شِکَـســـت...

سَــــرَت را بـــــآلا بـگـیـــرےتَـلافــــے نَکــُــטּ ...

فَـریــــــــآد نــَـــزَטּ ...

شَرمـگیـــــــטּ نَـبـــــآش ...!!

دِل ِ شِکَستـــﮧ گوشـه هآیــَـش تیــــز اَســــت...

مَبــــآدآ دِل و دَســـتِ آدَمـــے کــــﮧ روزے...

دِلــــدآرَت بــــود رآ زَخمــــے کُنـــے بــــﮧ کیــــטּ !!

مَبــــآدا کــــﮧ فَرامــــوش کُنــــے روزے شآدیــَــش آرِزویــــت بــُـود...

صَبــــور بــــآش و سـ ـ ـ ـآکــِــت ...